Ervaring Luce, 35 jaar en sinds februari 2012 in schildertherapie
“Toen ik voor het eerst van schildertherapie hoorde, kon ik me er nog geen goede voorstelling van maken. In de nieuwsbrief van Mercuur (therapeuticum in Eindhoven, red.) las ik over de workshops met licht en duisternis en gevoelsmatig wilde ik daar aan deelnemen. Ik wist dat we daar met houtskool aan de slag gingen, maar hoe het precies werkte? Geen idee. Tijdens de workshops merkte ik dat er iets met mij gebeurde. Niet lang daarna belde ik Karin op of ik met een cursus kon mee doen. Karin stelde toen de therapie aan mij voor.
Ik had eigenlijk heel veel klachten. Door zuurstoftekort bij mijn geboorte ben ik spastisch geraakt. Hierdoor heb ik al mijn hele leven veel problemen ondervonden. Zo had ik het altijd heel erg koud. Ik kon ook heel moeilijk met mensen contact maken. Alle prikkels van buitenaf kwamen bij mij heel sterk binnen, waardoor ik het heel moeilijk vond om dicht bij mijzelf te blijven. Ik heb al veel therapieën gehad. Voordat ik bij Karin in schildertherapie kwam, heb ik onder andere haptonomie gedaan. Ik ben ook een hele tijd bij een psycholoog geweest. Dit heeft mij tot op zekere hoogte geholpen, maar ik merk nu dat de schildertherapie mij nog verder kan helpen.
De schildertherapie startte met het maken van vrije beelden met houtskool. Hierdoor kwam ik terug bij wat ik ooit gevoeld had en dat was enorm heftig, ik werd er doodziek van. Hier moest ik echt doorheen. In plaats van zes beelden, maakte ik er vier, meer kon ik niet aan op dat moment. Ik moest zelfs een keer een uur op de bank bijkomen. Toen merkte ik dat ik heel langzaam een beetje warmer werd.
Ik merk dat de therapie stap voor stap begint te werken. Soms vind ik het jammer dat ik niet 10 jaar eerder van schildertherapie heb geweten. Maar aan de andere kant denk ik dat iets komt op je pad wanneer je er klaar voor bent. Wellicht was de therapie 10 jaar geleden nog wel te heftig voor mij, was ik er nog niet echt klaar voor.
Ik merk heel veel vooruitgang sinds ik met de schildertherapie ben gestart. Mijn linkeroog staat scheef maar ik merk dat het ook op de therapie reageert want het gaat steeds rechter staan. Ik heb steeds meer contact met mensen, zoals met mijn buren. Ik merk ook dat mijn omgeving steeds beter op mij reageert. Ik kan me ook veel beter concentreren en ben niet meer zo snel afgeleid.
Ik vind het heel bijzonder dat, zonder dat ik precies weet wat ik doe, de therapie en de kleuren zo op mij inwerken. Ik weet dat ik niet kan vluchten maar dat ik hier moet blijven en daardoor ga ik er als het ware zelf doorheen. Schildertherapie helpt mij nog steeds enorm. Ik zou het zeker aan anderen aanbevelen!”